Περιγραφή

Περιγραφή

Μια σημαντική μαρτυρία από την αντίσταση κατά των Γερμανών, έναν μόλις χρόνο μετά τη γερμανική κατοχή της πρωτεύουσας, με πρωταγωνιστή τον φοιτητή τότε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αριστείδη Σ. Παπαντωνόπουλο, που γίνεται μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης Pluton Drungand της Military Force 133, με έδρα το Κάιρο, και κάτω από τη μύτη των Γερμανών, συμμετέχοντας σε συγκεκριμένη τριάδα, μεταφέρει, αλλάζοντας συχνά θέση, μέσω ασυρμάτου, κρυπτογραφημένα μηνύματα, ενημερώνοντας τους συμμάχους στην Αίγυπτο.

Ώσπου ο Αριστείδης συλλαμβάνεται, περνά για ανάκριση από τα κρατητήρια της οδού Μέρλιν και καταλήγει πρώτα σε κελί απομόνωσης 1Χ2.5 μέτρα κι, αμέσως μετά από μια νέα ανακριτική περιπέτεια στα κρατητήρια της οδού Μέρλιν, σε θάλαμο είκοσι-εικοσιπέντε ατόμων στο περίφημο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου, απ’ όπου μια μέρα πριν την αναγγελία της εκτέλεσής του αποφυλακίζεται.

Μια συγκλονιστική μαρτυρία εγκλεισμού, απομόνωσης, βίας, εκτελέσεων και θανάτου, με επινοημένους, θαυμαστούς κώδικες επικοινωνίας με συγκρατούμενους αλλά και εκτός στρατοπέδου συγγενείς και συναγωνιστές, σ’ έναν χώρο Μαρτυρίου, το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου, που στέγαζε δυο με τρεις χιλιάδες κρατουμένων και από τον οποίο κάθε μέρα ξεκινούσαν οι κλούβες με τους επιλεγέντες προς εκτέλεση μάρτυρες της ελευθερίας. Με όλους παρόντες, σαδιστές αλλά και ευαίσθητους φρουρούς, πλούσιους αλλά και φτωχούς, όρθιους αλλά και προσκυνημένους, Έλληνες, αγωνιστές αλλά και δοσίλογους.

Βιογραφικό Συγγραφέα

Ο Υποστράτηγος εν αποστρατεία Αριστείδης Σ. Παπαντωνόπουλος γεννήθηκε στη Δροσοπηγή Μεσσηνίας το 1921. Εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1938 και εξήλθε το 1940 λόγω της συμμετοχής των Ευελπίδων στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ενεγράφη στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Συμμετείχε στην αντιστασιακή οργάνωση Pluton Drungand Military Force 133 και συνελήφθη από τους Γερμανούς. Μετά την απελευθέρωση επανήλθε στο στράτευμα. Το 1947-50 σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο University of Aston στο Birmingham με υποτροφία της βρετανικής κυβέρνησης. Ως αξιωματικός του Μηχανικού Σώματος και μετέπειτα του Τεχνικού Σώματος, διατελέσε: Διευθυντής Τεχνικού Γραφείου Μεραρχίας και Διευθυντής 303 Προκεχωρημένου Εργοστασίου Βάσεως, Διευθυντής Μηχανολογικού Τμήματος Τεχνικού Γραφείου Αρχηγείου Στρατού, Τεχνικός Διευθυντής Διευθύνσεως Αγωγού Καυσίμων,  Διευθυντής Τεχνικής Διευθύνσεως και Υποδιοικητής-Διευθυντής του 301 Εργοστασίου Βάσεως, Διευθυντής Τεχνικής Διευθύνσεως Βάσεως Συντηρήσεως και Προϊστάμενος των 301 και 306 Εργοστασίων Βάσεως Τηλεφωνίας και Εργοστασίου Ελαστικών.

Επί διετία, διατέλεσε Καθηγητής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, όπου δίδαξε το μάθημα Πιθανότητες Πυροβολικής. Δίδαξε επίσης στη Σχολή Εφαρμογής Αξιωματικών Τεχνικών και στη Σχολή Εκπαιδεύσεως Αξιωματικών Αγωγού Καυσίμων. Διατέλεσε μέλος του Στρατιωτικού Συμβουλίου Έργων ΑΣ επί θεμάτων εγκαταστάσεων αγωγών και δεξαμεών υγρών καυσίμων, καθώς και μέλος αποστολών και επιτροπών εμπειρογνωμόνων και παραλαβής τεχνικού υλικού από το εξωτερικό, από εργοστάσια των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Ισπανίας.

Δημοσίευσε άρθρα στο περιοδικό «Τεχνική Επιθεώρησις» σε θέματα οργάνωσης και συνθηκών εργασίας στα εργοστάσια, μελέτης χρόνου και κινήσεων του τεχνίτη, διακίνησης και εναποθήκευσης υγρών καυσίμων, υπερτροφοδότησης κινητήρων και καθοδικής προστασίας υπογείων αγωγών. Μετά την αποστράτευσή του, εργάστηκε σε ναυτιλιακή εταιρία ως Διευθυντής προμήθειας ανταλλακτικών και συντηρήσεως ηλεκτρο-μηχανολογικού εξοπλισμού και στην εταιρία «Αφοί Σαρακάκη» ως Διευθυντής προμηθειών.

Παντρεύτηκε τη Χαριτίνη Ευσταθίου και απέκτησαν δύο τέκνα, τον Σωτήρη, Επίκουρο Καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης και τη Μάγια, ζωγράφο.