Περιγραφή
Περιγραφή
Πρόκειται για τη δεύτερη, αναθεωρημένη και επαυξημένη ποιητική συλλογή τού «απαισιόδοξου» Νικολάου Πεστηλματζή που δηλώνει ότι το επάγγελμά του είναι ποιητής.
Η συλλογή φιλοξενεί τριάντα δύο ποιήματα και είναι αφιερωμένη στον πατέρα του Δημήτρη. Στην παρούσα συλλογή αποτυπώνονται εμπειρίες, βιώματα, παντοτινοί έρωτες, έντονα συναισθήματα χαράς και λύπης, η καθημερινότητα εν γένει… Όλα ανεξαιρέτως τα ποιήματα είναι διανθισμένα μ’ έναν μελαγχολικό τόνο κι η αδημονία για το επόμενο ποίημα να ισοδυναμεί κάθε φορά με την ευχάριστη «επανάπαυση» στο τρέχον. Χαρακτηριστικό των στίχων του το ανάλαφρο άγγιγμα των θαυμάτων της ζωής και οι λέξεις, θαρρείς χρώματα από μιαν αδιόρατη παλέτα.
Βιογραφικό Συγγραφέα
Ο Νίκος Πεστηλματζής γεννήθηκε στην Κομοτηνή την 1η του Δεκέμβρη του 1976. Μετά το πέρας των υποχρεωτικών του σπουδών, μαθήτευσε στο 1ο Λύκειο Κομοτηνής, απ’ όπου απολύθηκε αριστούχος και εισήχθη, με τις πανελλήνιες εξετάσεις, στο πανεπιστήμιο. Τα έτη 1995-1997 υπήρξε φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη. Οικογενειακοί λόγοι τον ανάγκασαν να επιστρέψει στην Κομοτηνή για να μεταγραφεί στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό «Οδυσσέας Ελύτης» του Συλλόγου Φοιτητών του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του ΔΠΘ, καθώς και στο περιοδικό «Σύνωρα» του πολιτιστικού συλλόγου «Κοινότητα Νέων».
